.
.
Luna, lunera, cascabelera, quiero a todos mucho, pero a ti la primera♪♪♪♪

viernes, octubre 30, 2009

See you!

Leí una vez por ahí en algún texto, que una de las normas que debería existir en el mantenimiento de los blogs, era que antes de abandonarlo para siempre, se pasara al menos a comunicárselo a todos los amigos lectores y de paso despedirse.

Como habéis podido apreciar en estos últimos meses, no dispongo del tiempo que me gustaría para poder estar en todo y con todos...y como estas cosas, pueden llegar a sentirse cualquier cosa, menos una obligación, de momento, con mucha tristeza, aquí me apeo.
Éste se supone que se abrió con el propósito de ser un blog de atletismo y como ahora mismo ese no va a ser mi camino, considero que lo más conveniente y lo más lógico, es dejarlo.

Deseo de corazón que seais extremadamente felices, que disfrutéis de todo lo que hagáis cada minuto y que sepáis que os llevaré conmigo, siempre...desde el primero al último de todos los que habéis pasado por aquí en algún momento.

Gracias por vuestra compañía estos 3 años. He sido muy feliz compartiendo vida con vosotros.
Aquí os dejo para todos, mi abrazo más cálido y más grande.

Ps: para cualquier cosa que necesitéis, no dudéis en contactarme en el mail, que ahí, unos días más pronto, otros más tarde, pero siempre podréis encontrarme.

59 comentarios:

Pepemillas dijo...

¡Sylvie, no! ¡No!
Se que puedes hacer esto, pero no lo hagas. Ni te pregunto por que, que habra un por que.
La rotundidad con que lo dices lo deja bien claro.

En fin, no se que decirte.
Por supuesto, que LO SIENTO.

Besos. Tu sabes tambien donde me tienes.

El antifaz dijo...

Suerte niña.
Muchos besos. Muchos muchos.

Rossy dijo...

Mucho éxito en todo lo que te propongas, Syl!

Por allá en mi casita siempre serás bienvenida...

Un abrazo fuerte y besos de Santi :)

Francisco Castaño dijo...

Se feliz

Rakala dijo...

Vaig a escriure't en valencià, que em sent més còmoda.
Saps per què jo tinc un blog?? Perquè un dia vaig entrar al teu i em vaig enganxar.
No et pots imaginar tot el que m'ha ajudat en la meua vida el llegir-te.
M'has trasmés en cada entrada les teues ganes de viure.
Moltes gràcies per tot.

Espere que continues tenint molta sort en la vida. N'estic segura que sí.
No perdes mai eixa sonrisa.
Si tornes algun dia al món de la blogosfera, estaré esperan-te.

Bessets bonica.

depiedraenpiedra dijo...

nooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo!!

Pero entiendo que no hay tiempo para todo y que cuando cualquier cosa se convierte en una obligación, pierde la gracia. Gracias por este tiempo wapa. Muchos besos.

Amig@mi@ dijo...

Fue una suerte encontrarte, la misma que te deseo en la vida. Yo no te olvidaré. Si algún día vuelves por aquí avisame.( tanto en lo virtual como en lo físico).
Tienes mi movil y me dirección.
Un besote y SIGUE SIENDO FELIZ.

Furacán dijo...

Sabes? NO ME LO CREO
Sé que tarde o temparano volverás a escribir, encontrarás la forma, porque va contigo, porque lo necesitas, porque deseas transmitir ese entusiasmo por la vida.
Te gusta Calamaro?

"Nunca hay un adiós total
entre dos ñeris
siempre es un nos volveremos a ver
en algún lugar del tiempo
No hay olvido cuando existe
la amistad y el respeto
el recuerdo de momentos entrañables
alegrías y secretos
Nos volveremos a ver
porque siempre hay un regreso
por eso contá con eso
pongo mis manos en el fuego por vos"


Espero verte algún día de estos en una de esas montañas que tanto nos gustan, espero que me contagies un poco de tu alegría.

Un fuerte abrazo mi amiga!

javi dijo...

jooooooooeeeeeeeeeer Sí que empezamos mal el finde!!!

Vaya, con la alegría que siempre me das al leerte... Como todos los puntos, pueden ser seguidos y sino, en las carreras nos veremos que estamos cerca :)

Un besazo muy grande de Vicky y Xaos!!!!!!!!!!

javi dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Pepemillas dijo...

¡Lo que te vamos a echar de menos!

Jaime RunnerWolf dijo...

Vaya::: no me había planteado que podría ocurrir, y es que lleva mucho tiempo, es cierto... Bueno Syl, me alegro de haberte conocido y deseo que seas feliz en todo lo que hagas.
En mi tienes un amigo.
Besos

SUI IURIS dijo...

Hasta la próxima vez que coincidamos en cualquier tiempo y lugar. Eres demasiado inquieta como para no verte moviéndote por algún mundo. Muchos besos y felicidad.

Anónimo dijo...

Syl corazón, lo primero darte la gracias, gracias a tí y a tus comentarios entre yo en el foro.
Me encantaba cuando les dabas cera a los chicos, jajaja, que risotas me has hecho dar, los novatos ya no son lo mismo, pero yo tampoco tengo mucho tiempo de entrar, por lo que te comprendo.
Sabes que tienes una amiga en Madrid y espero que cuando vengas por aqui avises y nos podamos volver a ver.
Mucha suerte en todo lo que te propongas y muchos besos.
Coletitas

Anónimo dijo...

Syl corazón, lo primero darte la gracias, gracias a tí y a tus comentarios entre yo en el foro.
Me encantaba cuando les dabas cera a los chicos, jajaja, que risotas me has hecho dar, los novatos ya no son lo mismo, pero yo tampoco tengo mucho tiempo de entrar, por lo que te comprendo.
Sabes que tienes una amiga en Madrid y espero que cuando vengas por aqui avises y nos podamos volver a ver.
Mucha suerte en todo lo que te propongas y muchos besos.
Coletitas

Nombre dijo...

Imagino que seguiremos leyendo tus andaduras con los Trail à Porter ¿no?

Todo lo mejos, siempre. :-)

Belén dijo...

Gracias a ti, guapa!

Y mucha suerte y muchos muchos besos

:)

Grimo runner dijo...

La entrada en tu blog que no quería leer nunca. Has sido mi inspiración en muchos retos que he acometido. Has repartido buen rollo y buenas vibraciones generosamente en cada párrafo. La bloggosfera se ha quedado sin su reina. Vuelve pronto no jodas.

Soy muy vago para el email pero intentaré mandarte algun correo.

Un beso Syl, has hecho mucho bien, no sabes cuanto.

P.D. Primero lo de Michael Jackson y ahora esto, el mundo se acaba....jjajajja.

Edu Luque - edumac75@gmail.com dijo...

vayaaaa!!!!!!! mucha suerte wapisima , con lo que me gusta este blog...

BESOS!

Genín dijo...

¡Joder que putada!
En fin corazón, yo ya me lo esperaba...
Snif, snif, me dejas triste...
Te quiero!
Besitos y salud

mi dijo...

Que see you de que, mijaaaaaaa???

see you very soonnnnnnnnnnnn!!!!!!!!

Te quiero, mamona

Pepemillas dijo...

¡Qué distinto ha amanecido por aquí hoy...!

Anónimo dijo...

MUJER, MENTIRIA SI TE DIJERA QUE ENTRO TODOS LOS DIAS, PERO DE VEZ EN CUANDO SI, TE LO ASEGURO...

TU BLOQ ES DE LOS QUE LEO CON ATENCION Y EN SOLITARIO, DE LOS QUE ME GUSTA REELER, DE LO MUCHO QUE EXPRESAS: DISFRUTAR Y ALEGRIA...TENGO COPIADO EL POST DE "" MI MAMI"" Y CADA VEZ QUE LO LEO ME EMOCIONO...LOS POST DE LAS CARRERAS....SON OTRO CANTAR...ENHORABUENA POR ESOS TRES AÑOS....
SI TE ANIMAS A CONTINUAR...AVISAS..GUAPETONA-SIMPATICA

Anónimo dijo...

MUJER, MENTIRIA SI TE DIJERA QUE ENTRO TODOS LOS DIAS, PERO DE VEZ EN CUANDO SI, TE LO ASEGURO...

TU BLOQ ES DE LOS QUE LEO CON ATENCION Y EN SOLITARIO, DE LOS QUE ME GUSTA REELER, DE LO MUCHO QUE EXPRESAS: DISFRUTAR Y ALEGRIA...TENGO COPIADO EL POST DE "" MI MAMI"" Y CADA VEZ QUE LO LEO ME EMOCIONO...LOS POST DE LAS CARRERAS....SON OTRO CANTAR...ENHORABUENA POR ESOS TRES AÑOS....
SI TE ANIMAS A CONTINUAR...AVISAS..GUAPETONA-SIMPATICA

ANGELIN DE VILLENA

torcas dijo...

Al final te vas si que hayamos coincidido en una carrera. Hace un par de MAPOMAS estuve a punto de verte. Oí, syl, syl! pero no conseguí verte. Seguro que tienes muy buenas razones, pero que sepas que nos apagas una luz que nos alumbra y sobre todo nos privas de tu alegría y ganas de vivir. No nos dejes del todo, sigue escribiéndonos posts en el FORO (¿que va a ser del sorteo para NY sin tí???). UN beso muy grande y mucha suerte. Y que sigas poniendo tanta ilusión en todo lo que quieras hacer.

Jose

Anónimo dijo...

La verdad es que me he quedado frio... muy muy frio cuando lo he leido.

Aunque no pase mucho por aqui y aunque no te lo haya demostrado lo suficiente, te estare eternamente agradecido por todo lo que has hecho por mi. Por tus ánimos, tu energía, tu tiempo, tus sonrisas. Me ayudaste en una epoca muy dificil para mi y creo que no te lo he sabido agradecer.

Quiero que sepas que tienes un amigo para lo que necesites en Madrid, te lo digo de corazón.

Te quiero.

Tu Tito.

Anónimo dijo...

Syl, también tú puedes contactarme por mail o por facebook cuando quieras, lo sabse.

Pero quiero aprovechar que amablemente publicaste el post de despedida, para decirte que tu blog me ha regalado MUCHAS sonrisas! Eso es algo que agradezco.

Gregorio Toribio Álvarez dijo...

Una incansable atleta aventurera no puede colgar las botas en la vida. El blog no se ha cerrado. Está de vacaciones más largas o menos, pero simpre quedará una puerta abierta para que mi Reader reciba una de ésas tus entradas que hemos leído con gran emoción, risas y hasta sufrimiento a veces.

Te esperamos y, por supuesto, por el correo y FaceBook seguimos en contacto.

Un abrazo.

yonhey dijo...

Creo que un blog es un medio para expresar diferentes cosas, más o menos personales (dependiendo de cada uno), y sobre todo para la gente con la que no se tiene contacto habitual. Tampoco se tiene porque expresar nada cada x tiempo, puede ser una vez a la semana, o dos al año, etc.
Es una lástima porque sabíamos de tus peripecias gracias a él y ahora no nos enteraremos tanto.
En cualquier caso espero te vaya bien y nos veamos de vez en cuando tomando algunas birras, o corriendo.
Besos.

Alex dijo...

Un abrazo y mucha suerte.
Esto no sé hace mujer...
besos

Trapatroles dijo...

No puedes hacernos esta faena.
Descansa un periodo pero vuelve.

Molta sort i bessets

la granota dijo...

Vaya! Aunque tenías poco tiempo ultimamente para escribir... no pensé por un momento que TÚ fueras a cerrar el blog... Pero si es que no sabes vivir sin comunicarte!! Habrás encontrado otro modo.

Suerte y felicidad en tus nuevas andaduras!

(Te escribiré un mail)

Besos y gracias por los buenos momentos que me has hecho pasar.

Si vuelves a bloguear, acuérdate de mí!!

Tetovic dijo...

Syyyyyyylllll!!!!

Que no nos puedes hacer esto, joder.

Sé que vas a volver. Sé que la mejor "carrera" está por llegar.... ¡¡muy pronto!!

¡¡¡Y queremos que nos la cuentes!!!

Así que dejate de ostias y visitanos de vez en cuando, ¿ok?

Te quiero loca zumbá!!

Paco Montoro dijo...

Amiga Sylvie, es tu decisión pero te voy a echar mucho de menos. Tómate unos meses sabático y vuelves, esto de los blogs no va ha ser lo mismo sin esa sonrisa.
besos y abrazos de tu amigo Paco

Gregorio Toribio Álvarez dijo...

Antes de tomar una decisión inadecuada, creo que deberías leer lo que están diciendo de ti por ahí.

jb500.blogspot.com dijo...

holaaa

un dia triste, sin tus ojos i sin tu sonrisa la blogosfera perdera mucho, espero que te podamos ir siguiendo en algun lado.

un abrazo y, espero, un hasta pronto

v'sss

Quique dijo...

Noooooooooooooooo, ¿Donde puedo reclamar?, gente como tu es muy necesaria para todos nosotros, no pasa nada que no entres a leer nuestras entradas pero tu sigue escribiendo y contandonos tus aventuras....por favor, que sea un hasta luego.

Un saludo
Quique

Barney dijo...

Ha sido un auténtico lujo poder ser testigo de tus aventuras deportivas y de todos esos otros momentos repletos de felicidad, locura, humor, humanidad, etc. Dejas mucho en la gente que te hemos leido, semillitas de cariño que has ido plantando en cada uno de nosotros durante estos tres años. Muchas de esas semillas crecieron en forma de lazos de amistad que te unen por toda la geografía a un montón de personas. todas ellas somos conscientes de que tu luz por mucho que el blog se cierre no dejará de alumbrarnos nunca. Transmites mucha vida... muchísima, Sylvie. Por eso decirte sólo "Gracias" es quedarse corto. Besos

Unknown dijo...

Pues otro abrazo y otro beso para ti. Seguiremos en contacto de todas formas, no te preocupues.

Un besazo Syl

Anónimo dijo...

Bueno, todo llega a su fin! Si tu consideras que has de chapar...confío en ti.

Te echaremos de menos pero sé que volverás. No sé cuándo

Besos muy fuertes

Hasta pronto

Paco dijo...

Joder, despues de esa transalpin! animo y a volver pronto!

Lander dijo...

gracias por hacernos pasar tan buenos ratos. Un lujo conocerte y corretear con vos... te deso lo mejor y estoy seguro que nos vemos por ahí algún día, más pronto que tarde... no cambies.
Un beso grande.

Pablo*NSN dijo...

Lo sospechaba, sí.
So long, farewell, auf Wiedersehen good-bye...!! Algunos estaremos acechando por si un día vuelves. Abrazos.

Lucas dijo...

Ooooohhhh !! Una lástima. Otra que se va.
Yo también lo hice con mi ex-blog (www.miretopersonal.es), pero al cabo del tiempo acabé volviendo a escribir otro (www.calvoconbarba.com), porque esto engancha un poco.
Que te vaya bonito allá donde vayas...y que vuelvas algún dia por aquí !!
Bss,
L.

slowpepe dijo...

Ese "See You" está claro que es un "Hasta Lueguito". Es igual por dónde, pero volveremos a leerte, a flipar con tus fotos y a reír con tanta ocurrencia loca, del mismo modo que hasta ahora. El "Monjajaja" cierra ahora (si es obligación no mola, eso está claro), pero ya habrá un "Monjijiji" o parecido. Y si no, "Trail à Porter" y a seguir vuestras andanzas.

Un besote, campeonísima! Nos vemos.

Pepe

Merak dijo...

menos mal que yo sé que no será por mucho tiempo, que si no, hasta me ponía serio y te traía de las orejas!!...
descansa que ahora lo necesitas y coge fuerzas, o toma carrerilla para la nueva etapa que te va a tocar afrontar en tu vida.
Trail à Porter sigue abierto y seguirá contando cosas, porque tú sigues estando allí, y aunque tu descanso atlético sea temporal, seguirás corriendo con el resto del equipo, porque sin tu constancia, tu humor, tu brisa, tu empuje, tu corazón, tus palabras, tu esfuerzo, tus planes, tus ideas, tus sueños, tu cariño, tus gritos de ánimo, tu intuición, tu dulzura, tu comprensión, tu forma de ver la vida, tu desparpajo, tus colores, tus "teclas", tus consejos, tus ocurrencias... Trail à Porter simplemente dejaría de existir.
tranquilos, sé que volverá porque me lo ha dicho, pero debéis darle tiempo.
besos

Plum Tachimowsky dijo...

Guapetona, tu misma
¿que me vas a contar de falta de tiempo?
Con la LOLA de dos añitos acaparando todo el que me sobra y la ROSITA con 8 años, estudiando desde que sale del cole hasta que se acuesta (en mi época daba tiempo de pegar un par de patadas a un balón)
No tengo tiempo ni para correr (lo hago los sábados y domingos a primera hora, el resto de dias solo la bici para ir y venir del curro), imagínate para escribir en el blog plummaniaco.
Pero no lo he cerrado, aunque haga una entrada cada tres meses
No se dice un "adios", sino un "hasta luego" o un "hasta que pueda", pero nunca un "adios"
Además, te basas en las normas, y las normas pa que estan? dime? pues para no cumplirlas, jajajaja
Te deseo todo lo bueno en este mundo, y porfi, un "hastaluego" ;-)
Besos de mis niñas y un besote mio
Salud. Plum

Anónimo dijo...

¡Ahora me he enterado que dejas de escribir en el blog!

Se va a echar de menos tus escritos tan vitalistas. Espero que nos veamos en alguna carrerita.

Muchos besos

Unknown dijo...

hola!
he llegado a tu blog buscando en internet una canción q de vez en cuando canturreo y no se de quien es!
Recuerdo haberla oido en una cinta cuando tenia 12 o 13 años...
y encontré un comentario tuyo en otro blog con la letra de la cancion jeje ¿¿de quien es??

...si me dejas de querer, cojo y me muero de pena, pues no imagino condena como dejarte de ver...si me quitan de beber, tal vez voy y lo supero, aunque ciertamente espero, que no llegue a suceder...

COKE dijo...

Hola Choni, ya apenas ni hablamos. Paso poco y rápido, tampoco tengo mucho tiempo, pero siempre me alegra entrar y leer o ver fotos. Estoy seguro que es una pausa y que más pronto o más tarde volverás. Pero bueno, además de alegrar el día a mucha gente has de disfrutar también tu, y si ahora no puedes pues bueno creo que es buena tu decisión.
Esperaremos lo que haga falta.
TQM
YOUR COKE

Anónimo dijo...

CHAMAREITE, ESCRIBIREICHE, BERRARÉI, IRÉI A VERTE....FARÉI XEMPRE POR ESTAR A TEU LADO E NUNCA OLVIDARÉI TODO O QUE ME DICHES E O QUE ME DAS.
QUÉROTE PEQUENA.
ATA LOGO.
TITAN

Armando dijo...

Cagenleches.....habrá que volver al pharmaton...

Muchísima suerte en todos tus proyectos.
Un beso

Tecolinha dijo...

Sylvie, preciosa, piensa en tu resposabilidad como creadora de lo que bauticé en su día como "blog social". Si no hablas de atletismo, pues habla de lo que quieras, cámbiale el nombre al blog, haz otro... pero ¡habla! Alegras mucho, guapa, aunque sea con menos frecuencia.
Bueno, sin presiones, pero piensa en tu "labor social" un poquito, ¿vale?
Y, por supuesto, MUCHAS GRACIAS, por haber compartido tanto de ti, ha sido un GRAN PLACER leerte y conocerte, me has emocionado muchas veces y me he reído mucho contigo. Siento mucho no poder disfrutarlo, pero claro está, respeto profundamente tu decisión.
Mucha suerte, te mereces lo mejor como persona.
P.D.: espero que al menos no cierres el blog, así podremos repasarlo, ¿no? ;-)

Carlos dijo...

NO te creo. No puedes hacernos esto. NECESITO, (aunque suene egoísta, porque lo es), leer tus experiencias, sentir como me comunicas tu optimismo y alegría por vivir, disfrutar de tus locuras de fin de semana... No Syl, NO PUEDES cerrrar este blog. Te necesitamos demasiado para permitirlo.

Un besazo. ;-)

Fran dijo...

Entiendo que pienses así, en la vida hay ciclos y cuando algo que resulta satisfactorio se convierte en una obligación estresante deja de tener sentido. He tardado mucho en visitar tu blog por eso mismo, porque también me veo sin tiempo, y ahora me encuentro con esta mala noticia, porque lo es, porque me quedo sin un gran referente. Pero estoy seguro que tarde ó temprano volveremos a coincidir en alguna carrera y entonces el abrazo que te daré será maravilloso. Cuídate mucho y hasta pronto, Sylvie.

εïз Jackie εïз dijo...

ay mi syl, yo que llego y tu que te me vas :(.. te he extrañado mucho mi campi..
espero que estes muy muy bien... te envio besos!! TQM

Carapilla dijo...

Hola Sylvie, llevaba mucho sin pasarme por aquí, y que gran pena pasarme y ver que no estás, me ha saltado la lagrimilla y todo. Me encantaba empaparme de tu energía y tus ganas de vivir. Siento de verdad que haya sido así, que tengas que dejar este mundo y sobretodo el del atletismo, yo te invito a que algún fin de semana te apuntes a alguna carrrerita de otientación, no será lo mismo que tus dura competiciones de montaña pero creo que te molaría.
Solo decirte que yo estoy por Valencia y que si necesitas algo, lo que sea, no dudes en decirmelo vale??? Espero que te vaya todo genial que tu vales mucho!!! mil besos y nunca nunca dejes de sonreir!!!

la granota dijo...

Muchachita! DI ALGO!!!

Alex dijo...

¿Donde está la sonrisa mas guapa de todo el Levante????.

.
.